موفقیت‌های اخیر نوجوانان ایران در مسابقات شنای قهرمانی آسیا ثابت کرد این رشته پایه و مدال‌آور از چه ظرفیت بالایی برای رشد و ترقی برخوردار است؛ ظرفیتی که هیچ‌گاه از سوی مسئولان ورزش کشور نه جدی گرفته شده و نه به آن بهایی داده شده است.
شنا به عنوان ورزشی که در آموزه‌های دینی ما نیز به آن توجه ویژه شده، هیچ‌گاه در ورزش ایران جدی گرفته نشده است، همه به این موضوع و حقیقت واقفند که وقتی مشعل المپیک یا بازی‌های آسیایی روشن می‌شود، کشور‌هایی که در این رشته پیشرو هستند، چگونه مدال درو می‌کنند. ما تنها نظاره‌گر هستیم و حسرت می‌خوریم، در حالی که مطابق تذکرات شریعت و آیین‌مان باید به این رشته بها دهیم و فرزندان‌مان را به انجام آن ترغیب کنیم.
با وجود تمام بی‌مهری‌ها و بی‌توجهی‌ها به این رشته، اما نوجوانان ایران در مسابقات قهرمانی آسیا توانایی‌های خود را به رخ کشیدند و ثابت کردند اگر اندکی از آن حجم توجه و خرجی که برای برخی از رشته‌های همیشه بازنده می‌شود، متوجه آن‌ها شود، می‌توانند حتی در بزرگ‌ترین آوردگاه‌های ورزش جهان هم نام و پرچم ایران را بر قله‌های افتخار قرار دهند.
جالب است که این اتفاق در زمان وزارت کیومرث هاشمی رخ می‌دهد، یعنی وزیری که اگر خوب به یاد داشته باشد، در زمان تصدی پست ریاست کمیته ملی المپیک، بعد از بازی‌های آسیایی ۲۰۱۴ اینچئون اعلام کرد ورزش کشور باید به سمت پیشرفت در ورزش‌های پرمدالی، چون شنا، سوارکاری و تیراندازی پیش برود، اما خب نه در طول چهار سال ریاست هاشمی بر کمیته ملی المپیک این مسئله تحقق پیدا کرد و نه در دوران رؤسای بعدی، وزارت ورزش و سازمان تربیت بدنی سابق هم که در تمام دهه‌های گذشته چنان فوتبال‌زده بوده و هستند که اصلاً مجالی برای فکرکردن به سایر ورزش‌ها و پیشرفت آن‌ها به خود نمی‌دهند.
حالا یک اتفاق ویژه رخ داده است؛ بچه‌های شنای ایران، آینده‌سازان این رشته افتخارآفرینی کرده‌اند. حالا وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک دو راه در پیش دارند؛ یا اینکه مطابق همیشه بی‌خیال این افتخارآفرینی بازهم به فوتبال بچسبند یا اینکه تلنگری بخورند و برای رشد و ارتقای این رشته و بقیه رشته‌های مدال‌آور برنامه‌ریزی کنند، هر چند بعید به نظر می‌رسد وزارت‌نشینان ورزش و کمیته‌نشینان المپیک راه دوم را در پیش بگیرند، چون باید هم در مورد آن فکر و هم خرج کنند که با توجه به سابقه عملکرد این دو نهاد در تاریخ ورزش ایران، چنین چیزی ممکن نیست، پس به احتمال زیاد ما باید دلخوش به یک شادی مقطعی باشیم؛ شادی بابت افتخارآفرینی نوجوانانی که رفتند و با دست خالی و بدون توجه و حمایت آقایان پشت‌میزنشین ورزش افتخارآفرینی کردند.
شنای ایران قابلیت رشد و ارتقا دارد، این را نوجوانان و آینده‌سازان این رشته در همین مسابقات قهرمانی آسیا به همه ثابت کرده‌اند، فقط یک نگاه خریدارانه از سوی مسئولان ورزش لازم است تا این رشته پایه و مدال‌آور در مسیر توسعه قرار گیرد؛ اتفاق خوبی که با وجود تمام مشکلات امیدواریم رخ دهد.
